Jezelf labelen als een heks is een hele stap. Wanneer noem je jezelf nou echt een heks? Met deze vraag in gedachten ga ik vertellen hoe en wanneer ik een heks ben geworden. Met mijn eigen verhaal wil ik anderen inzicht geven hoe het is om een heks te zijn en of dit iets voor jou kan zijn.
Eerste kennismaking met hekserij
Jaren geleden was ik aan het scrollen door YouTube en kwam mijn eerste video’s over hekserij tegen. Uit nieuwsgierigheid ging ik kijken en uit interesse ging ik meer video’s zoeken. Ik was vrij jong en het enige wat ik van heksen wist, was wat op televisie te zien was. Deze video’s waren alleen heel anders. Ze lieten zien wat heksen echt waren. Niet die groene gemene vrouwen die op een bezem vliegen. Er was alleen iets aan de video’s wat me weer wegjaagde van hekserij. Het leek alsof alle video’s over religie gingen. Alles wat ik keek ging over goden en godinnen en de meeste heksen die ik tegenkwam waren wiccan. Daar had ik geen zin in en dacht dus dat hekserij moest betekenen dat ik een religie moest volgen. Daarom ging ik al vrij snel weg van het idee dat ik een heks wilde worden.
Herontdekking
Een aantal jaar later kwam hekserij weer opduiken. Ik kreeg een boek van mijn zus over wicca en op YouTube kwamen de video’s bij mij weer terug. De nieuwsgierigheid nam weer de bovenhand en ik ging weer onderzoek doen naar hekserij. Waar ik nu achter kwam was dat hekserij veel meer is dan een religie. Hekserij is een levensstijl en het maakt niet uit welke religie je volgt of niet volgt. Hierdoor wilde ik ook daadwerkelijk een heks worden. Ik wilde meer met spiritualiteit doen en had al lang een grote interesse in astrologie. Het worden van een heks was gewoon een stapje verder dus begon ik mijn pad te zoeken als heks.
Het duurde nog wel een tijd voor ik mezelf echt een heks durfde te noemen. Ik dacht dat je jezelf pas een heks mocht noemen als je een bepaalde checklist had voltooid. Welke checklist dat was, wist ik niet. Maar door mezelf niet te labelen als heks bleef ik vastzitten. Ik durfde niet verder te gaan, waardoor ik mezelf geen heks wilde noemen, maar door mezelf geen heks te noemen durfde ik weer niet verder te gaan. Daarom ging ik een gemeenschap zoeken online met allemaal heksen. Uiteindelijk besloot ik mezelf gewoon een heks te noemen, zelfs al mediteerde ik niet elke dag dertig minuten of deed ik niet elke week een spell.
Mezelf labelen als heks had mij heel erg geholpen met mijn zelfvertrouwen als heks en vrienden zoeken die dezelfde levensstijl volgen. Nu heb ik een groep heksen om me heen die ik vertrouw en waardeer. En met één daarvan is the Lunar Sisterhood opgestart om andere beginners te helpen.
Wat heb ik geleerd?
Als jij dit leest, heb je misschien dezelfde problemen die ik had. Je durft jezelf geen heks te noemen of zit de denken aan een heks te worden. Ik zou zeggen doe het gewoon. Je kan altijd terugtrekken als hekserij toch niets voor jou is. Dat is iets wat helemaal niet in mij opkwam toen ik begon met mijn heksen pad. Ik dacht dat zodra je een heks bent, dat je dat altijd moet blijven en dat hoeft niet. Probeer het uit en kijk hoe het voelt.
Daarnaast is het lastig om jezelf thuis te voelen als heks zonder heksen vrienden. Probeer ze zeker te zoeken. Weet je niet waar je andere heksen kan vinden? Op onze site staat een blog hierover en waar het handig is om nieuwe heksen te ontmoeten.
